Vooruitblik: loodzware Giro wordt een kijkstuk
Na de ploegentijdrit en enkele snelle etappes waarin de spurters volop hun gang kunnen gaan, wordt het woensdag in de etappe naar het witte wijn-dorp Orvieto een eerste keer menens voor het klassement met twee cols onderweg en een hoogteverschil van 130 meter in de laatste 2,5 kilometer. Kortom, iets voor Rodriguez of Cunego. De dag daarop mag Cavendish ook vrijaf nemen, want hier stijgen we bijna 250 meter tussen de 10de en de 6de kilometer voor de finish. Een evenwichtiger type zoals Farrar kan misschien wel standhouden. Vrijdag de 13de wordt dé dag van voor veel renners een ongeluksdag, maar we raden u aan om voor de buis te kruipen voor een korte maar hevige rit van 110 km naar de maagdelijke top van de Montevergine di Mercogliano waar Cunego in 2004 voor het eerst het roze shirt aantrok en de maat nam van zijn kopman Simoni: een lange, tergende klim van 17 kilometer lang. Volgt een week van vlakke en lichtjes heuvelachtige ritten en dan is het hek helemaal van de dam: op vrijdag 20 mei gaan we naar de meedogenloze Grossglockner, net over de Oostenrijkse grens. Met een 6 km lange slotklim en een gemiddelde van meer dan 10%, waarvan een deel over onverharde wegen, zou dit de col moeten worden waar Contador het verschil maakt. Daags nadien, nauwelijks gerecupeerd (recuperatiebaxters zijn dit jaar verboden) gaan we naar de verschrikkelijke Monte Zoncolan waar Basso vorig jaar het verschil maakte met Evans. Als Contador niet top is, droomt er alvast één Italiaan van een legendarische zege bovenop deze top: Scarponi. Nu hebben we het hoogtepunt gehad dacht u? Nee, ook op zondag zit u voor de buis, want dan volgt een rit met één col buiten categorie en drie cols van eerste categorie en aankomst bovenop de Gardeccia op een onverharde aankomststrook van grint! Wie hier het roze aantrekt, neemt een optie op de eindzege. Tenzij… Tenzij er dinsdag (na een rustdag) tijdens de klimtijdrit iets onvoorziens gebeurt, want in 13 km moet er een hoogteverschil van 650 meter overwonnen met stijgingspercentages tot 14%. Woensdag en donderdag krijgen we een heuvelachtig parcours voor aanvallers en vrijdag krijgen de verslagenen een ultieme kans om hun eer te redden met aankomst op een 15 kilometer lange klim, de Macugnaga met matige stijgingspercentages. Laat ons hopen dat Seeldraeyers hier nog in de running is voor een top-10 plaats. Maar het venijn kan in de staart zitten. Als de verschillen niet onoverkomelijk zijn, kan alles nog gebeuren tijdens het laatste weekend, want zaterdag gaan we naar Sestrière (2035 m), een beklimming die 100 jaar geleden voor het eerst in de Giro opdook. Afsluiten doen we met een vlakke tijdrit in Milaan. De Giro 2011 wordt een kijkstuk, zoveel is zeker. (DR/Picture: Giro)
