Andere sporten

Als tiener droomde Zhiying Zeng ervan om een olympische medaille te winnen voor China. Vier decennia later, nu Chileense en omgedoopt tot Tania, zal de 58-jarige tafeltennisster deelnemen aan de Olympische Spelen van Parijs 2024.

Op zaterdag 27 juli, onder het hoge plafond van de Arena Paris Sud, zullen zelfs volgers van het internationale tafeltennis een argwanende wenkbrauw optrekken. Wat doet deze oudere dame – uit de generatie van de ouders van haar tegenstanders – in het olympische toernooi van 2024?

Zhiying Zeng, 58 jaar, heeft het startrecht verdiend om Chili te vertegenwoordigen via de kwalificatietoernooien in haar regio. De Internationale Federatie rangschikt haar als 151e in de wereld, waardoor ze de vijfde vertegenwoordiger uit Zuid-Amerika is achter twee Brazilianen, een Argentijnse en haar landgenote Paulina Vega.

“Ik ben zo vereerd dat ik Chili mag vertegenwoordigen in Parijs. Dit land geeft me de kans om een droom waar te maken die ik nooit had toen ik jong was in China. Wat een geluk,” vertelde ze aan het Britse dagblad The Guardian.

In de jaren zeventig was Zhiying Zeng, onder begeleiding van haar moeder, een coach, een van de duizenden kinderen die zich inschreven voor de Chinese kampioenenfabriek. “Overal stonden tafeltennistafels,” herinnert ze zich.

Op 11-jarige leeftijd ging ze naar de militaire sportschool in Peking. Zes jaar later werd ze geselecteerd voor het nationale team. Net als haar teamgenoten droomde ze van Olympische medailles. Maar tussen de extreme competitie en het tempo van de training, kon de jonge vrouw haar plaats in de Chinese elite niet verdienen en uiteindelijk gaf ze het op in 1986.

“Op 20-jarige leeftijd schreef ik de Olympische Spelen af…”. Drie jaar later nam haar leven een wending toen ze een uitnodiging ontving van een landgenote die in het noorden van Chili woonde. “Ik had het spelen bijna opgegeven, maar ik stemde toe om coach te worden. Er ging een hele nieuwe wereld open.“

Ze bleef niet lang bij de lokale club, maar specialiseerde zich liever in het importeren van Chinese goederen en stichtte vervolgens een gezin in de stad Iquique. Tijdens dat proces werd ze Tania. “Ik koos deze naam omdat de Chilenen mijn naam niet konden uitspreken. Ze hebben problemen met de Zs.“

De lockdown door Covid-19, de noodzaak om te bewegen en haar zoon bezig te houden brachten haar uiteindelijk terug naar haar eerste liefde. Ze kocht een tafeltennistafel en oefende ijverig. Geleidelijk aan begon ze weer competitie te spelen “voor de lol”, ze won lokale en vervolgens continentale toernooien zonder zichzelf te forceren. Uiteindelijk zei ze tegen zichzelf: “Waarom niet Parijs?“

Door drie uur per dag te trainen, vijf keer per week, herwon ze haar verloren reflexen, verbaasde ze de Zuid-Amerikaanse tafeltennissers en slaagde ze in haar uitdaging.

In Chili, bijgenaamd “de grootmoeder van het tafeltennis”, heeft ze fans gewonnen met haar nederigheid en geniet ze van haar populariteit. Zelfs de president van de Republiek, Gabriel Boric, volgt haar optredens.

(Christophe Larcher/L’Équipe via Tagtik/Pic: L'Equipe)