Andere sporten

Eén op de twintig Belgen krijgt momenteel een bijstandsuitkering. Dit kan een leefloon zijn, een bijpassing bij een klein pensioen of een tegemoetkoming voor hun handicap. Dat blijkt uit een rondvraag van De Standaard bij de betrokken overheidsdiensten. Sinds het ontstaan van de sociale bijstand midden jaren 70 is er sprake van een verdrievoudiging.

Voor deze evolutie zijn er volgens Bea Cantillon van UAntwerpen structurele redenen: vooral de migratie (70 procent van de leefloners is van niet-Belgische origine), de individualisering van de maatschappij, een economie die steeds hogere kwalificaties verwacht, maar ook een toegenomen levensverwachting voor mensen met een handicap.

Ook federale beleidskeuzes hebben een invloed op de verhoging van de aantallen. Zoals de verstrenging van de werkloosheidsuitkeringen, signaleert Julien Van Geertsom, voorzitter van de overheidsdienst Maatschappelijke Integratie.

Vooral in grote steden staan OCMW's voor uitdagingen met een steeds diverser en groeiend cliënteel. "De individuele begeleiding was nooit voorzien op zo’n grote groep." Ook al omdat de wetgever daar steeds meer van verwacht. Het OCMW moet vandaag niet alleen opvangen, maar ook activeren en integreren. Cantillon waarschuwt: wanneer de werkloosheidsuitkering beperkt zou worden in de tijd, en de circa 175.000 langdurig werkzoekenden verhuizen van de sociale zekerheid naar de bijstand, dan barst het systeem.

(Skwadra by Tagtik/Source: De Standaard/Illustration picture: Belga)