Music

Richard Wayne Penniman, geboren in Macon (Georgia) in 1932, was een onstuimig kind dat de weg vrijmaakte voor zwarte rockartiesten.



Als derde in een groot gezin van twaalf kinderen en onder het strenge gezag van een vader die religie zwoer, moest de kleine Richard niet alleen vechten om zijn (als “duivels” ervaren) aantrekkingskracht tot rockmuziek te begrijpen, maar nog meer om zijn latente homoseksualiteit geaccepteerd te krijgen. Dit was nooit het geval binnen zijn familie. Op een gegeven moment noemde hij zichzelf “The King And Queen Of Rock'n Roll”, maar ook dat werd niet altijd geaccepteerd...



Dus verliet hij al snel deze onwelkome cocon om te doen wat hij het beste kon: zingen uit volle borst, soms schreeuwend, rhythm 'n blues alsof zijn leven ervan afhing. Little Richard spaarde zijn energie nooit en besteedde veel aandacht aan zijn vaak extravagante podiumoutfits. Misschien werd Elton John door hem geïnspireerd?



Al in het begin van de jaren 50 werkte hij aan wat toen bekend stond als jump blues, springerige, schokkerige blues zoals “Get Rich Quick”, waarin we al een vooruitblik naar de rock-'n-roll kunnen bespeuren. Tijdens een pauze in een opnamesessie in New Orleans in 1955 neuriede hij een deuntje dat “Tutti Frutti” zou worden. Zijn producer Robert Blackwell zag er meteen het potentieel van in. De uiteindelijke versie van “Tutti Futti” werd verfijnd en herwerkt en zag al snel het daglicht. Met een speelduur van 2 minuten en 25 seconden en natuurlijk het onvergetelijke “top bop aloobop galop bam boom” (of iets dergelijks) werd het nummer al snel een opkomende rockklassieker. Jordan Bassett van het Britse weekblad “New Musical Express” zag het als de “big band die rock'n'roll in vuur en vlam zette”, waardoor Elvis Presley (die zijn versie van de klassieker op zijn eerste album zette) en zelfs de Beatles het voorbeeld volgden. Als je er vandaag naar luistert, is het moeilijk voor te stellen in welke mate dit nummer zo'n tsunami teweeg heeft gebracht. En toch deed het dat!



Little Richard was een van de eerste zwarte artiesten die een blank publiek aansprak in een land waar sommige staten nog steeds rassenscheiding kenden. Chuck Berry, Bo Diddley en Fats Domino sprongen ook op de kar. Maar het zou simplistisch zijn om de carrière van Little Richard samen te vatten in termen van slechts één liedje. Hij schreef en speelde ook nummers als “Long Tall Sally”, “Lucille”, “Rip It Up”, “Ready Teddy”, “Keep A Knockin'” en bijvoorbeeld “Good Golly, Miss Molly”. Geen geweldige literatuur natuurlijk, maar dynamiet voor die tijd - en zelfs nu nog! 



Met zo'n staat van dienst is het Little Richard gemakkelijk te vergeven dat hij zijn eigen nalatenschap te gelde maakte en vanaf het midden van de jaren 80 de voorkeur gaf aan vluchtige filmoptredens - vaak in zijn eigen rol - naast Bette Midler en Nick Nolte in “Down And Out In Beverly Hills” in 1986. Hij speelde ook in een aflevering van de beroemde tv-serie “Columbo”, de detective met de sigaar in de hoekmond, de verfrommelde regenjas en Peugeot 403.



De zanger was diepgelovig en beschreef zijn eigen gedrag regelmatig als “satanisch”, voordat hij in een licht humeurig interview met Penthouse magazine (meer gewild om zijn naakte meisjes dan om zijn muziekcolumn) toegaf dat hij “zijn hele leven homo is geweest”. Voordat hij het tegen het einde van zijn leven weer ontkende. Uiteindelijk was zijn exacte seksuele geaardheid van weinig belang in het licht van zijn legendarische repertoire.

Little Richard stierf op 9 mei 2020 na een lange strijd met botkanker.
 


(Fausto with AK - Foto: © Etienne Tordoir)



Foto: Little Richard op het podium in het Sportpaleis in Antwerpen (België) voor de Diamond Awards in december 1986.