Brabantse Pijl: de perfecte overgang van Vlaanderen naar Ardennen

We zijn half april en de kasseistroken zijn nog niet helemaal verdwenen uit de parcoursen die de wielrenners voorgeschoteld krijgen. Toch krijgen klimmers meer kansen vanaf de Brabantse Pijl, de perfecte verbindingswedstrijd tussen de Vlaamse en de Ardense klassiekers.

De grote charme van de Brabantse Pijl is dat het een van de weinige semiklassiekers is waarin de specialisten van de korte klimmetjes en de klimmers van het langere werk (en die net de Ronde van het Baskenland achter de rug hebben) zich kunnen meten met de flandriens die de voorbije wedstrijden kleurden en die het afgelopen weekend het moesten stellen zonder Parijs-Roubaix. Op het palmares van de Brabantse Pijl vinden we een pure flandrien als Edwig Van Hooydonck (vier keer winnaar), maar ook berggeiten als Tim Wellens en Michael Boogerd.

Een licht aangepast parcours

De Brabantse Pijl ligt perfect geklemd tussen de Vlaamse en de Ardense klassiekers en is de laatste voorbereiding op de komende klimklassiekers. Dit jaar krijgt het parcours van de Brabantse Pijl nog een kleine aanpassing: de renners die hun zinnen hebben gezet op het WK van later dit jaar in Leuven, krijgen de kans om van nabij kennis te maken met een deel van het parcours waar in 2021 zal worden gestreden om de regenboogtrui.

De 61e editie van de Brabantse Pijl tussen Leuven en Overijse gaat over zijn bijna traditionele parcours (nadat de Alsemberg in 2009 uit het parcours verdween): al 10 jaar lang gaat de finale over dezelfde wegen, ook al verdween vorig jaar de IJskelderlaan uit het parcours en kwam de Moskesstraat ervoor in de plaats.

De Moskesstraat, de nieuwe scherprechter

550 meter lang, gemiddeld 8,5% steil en een maximale stijging van 17%: dat zijn de statistieken van de Moskesstraat die in 2020 al meteen voor vuurwerk zorgde, toen Julian Alaphilippe en Mathieu van der Poel er in oktober vorig jaar een felle strijd leverden. De helling wordt een van de belangrijkste moeilijkheden op het komende WK op de weg, want het peloton dat vanuit Antwerpen naar Leuven trekt zal er twee keer over moeten. De oude kasseien van de Moskesstraat werden wel vervangen door een wegbedekking die de renners een beetje meer ontziet.

Pittige hellingen, en wel een stuk of dertig

Toch blijft de Brabantse Pijl een uitputtingsslag, want voor de plaatselijke ronde in de hoofdstad van de druiventeelt moeten de renners over een dertigtal hellingen, waarvan de meeste kort maar steil zijn. Hellingen die in een rit van de Ronde van Frankrijk die naam niet zouden krijgen, maar die in dit vlakke land toch 'bergen' worden genoemd.

De beslissing in deze wedstrijd valt wellicht in de drie plaatselijke ronden van elk meer dan 20 km rond Overijse, met achtereenvolgens de Hagaard (1 km tegen 3,9%, maximaal 10%), de lange kasseistrook van de Hertstraat, de Holstheide (1 km tegen 5%), de Schavei, 9% aan de voet en een lang vals plat (de laatste keer op 200 meter van de finish), met de Moskesstraat na de Hertstraat in de laatste twee ronden. 'Op en af' dus en dan kunnen de renners maar beter voortdurend op hun qui-vive zijn.

In afwezigheid van Alaphilippe en Van der Poel, de laatste twee winnaars, behoren Wout van Aert, Jasper Stuyven en Michael Matthews tot de grootste favorieten, maar het is ook uitkijken naar renners als Benoît Cosnefroy, Aurélien Paret-Peintre, Diego Ulissi, Tom Pidcock, Ide Schelling, Mauri Vansevenant, Mikkel Frolich Honoré, Antony Turgis of Sonny Colbrelli.

De Brabantse Pijl is woensdag 14 april live te volgen op één bij Sporza vanaf 15u15.

5fausto/picture : SWC)

Video - Samenvatting van de editie 2020, vorig jaar in oktober, gewonnen door Julian Alaphilippe.

Video - Een overzicht van de edities 2015 tot 2019: Ben Hermans, Petr Vakoc, Sonny Colbrelli, Tim Wellens en Mathieu Van der Poel zetten hun naam op de erelijst en bewijzen dat renners van allerlei slag deze semiklassieker kunnen winnen.