Wielrennen

Sagan is een echt enfant terrible. Het woord Merckxiaans is niet ver uit de buurt als het over hem gaat. Won alles en blonk uit in vele disciplines: bij de jeugd werd hij wereldkampioen mountainbike en hij pakte zelfs zilver in het veldrijden. Als 20-jarige eerstejaarsprof baarde hij opzien door meteen twee ritten te winnen in Parijs-Nice en evenveel in de Ronde van Californië. Een jaar later pakte hij de eindzege in de Ronde van Polen en remonteerde hij Cunego in een bergetappe in de Ronde van Zwitserland. Hij weigerde vorig jaar een contract te tekenen bij Lefevere omdat de ploeg hem wilde intomen, terwijl hij zijn gang wil gaan. Precies zoals de jonge Merckx niet voor Van Looy wilde fietsen. Soms staat er ook geen maat op deze man. Vooral dit jaar niet: won elke niet-bergetappe in de Ronde van Californië en de Ronde van Zwitserland en kondigde aan dat hij de groene trui zou pakken in de Tour. Wat hij gisteren deed was sterk. Maar de manier waarop hij over de meet reed na een volle kilometer geprofiteerd te hebben van het aanvalswerk van Cancellara, deed vele wenkbrauwen fronsen. Bovendien klapt hij dicht van zodra er een microfoon onder zijn neus wordt geduwd, of haalt hij zijn schouders op met een air van "moet ik echt zo een domme vraag beantwoorden?" Sympathiek is anders. Het zou misschien goed zijn voor de ontwikkeling van deze jongeman mocht hij in Boulogne-sur-Mer een lesje krijgen van ene Philippe Gilbert. (DR/Picture: photo news)