Wielrennen

Drie keer gevallen, dat doet zeker wat met een lichaam, dat wist ook Lieven Maesschalk te vertellen in Vive le Vélo. Het zorgt voor snellere verzuring, maar het tast de conditie niet aan. Bovendien was voorspeld dat het soort ultrasteile, korte beklimmingen à la La Planche des Belles Filles niet Jurgen zijn ding is. Zijn ritten komen nog: lange cols die een gestadige cadans vereisen en veel uithoudingsvermogen op grote hoogte. "Ik voel het, het gaat de goede kant uit," blijft Vlaanderens Tourhoop optimistisch. We mogen niet vergeten dat Van den Broeck vooral ook gaan trainen is op grote hoogte, waar er weinig zuurstof is. Nu kregen we het omgekeerde: snedige cols die nauwelijks de 1000 meter overstijgen bij regenweer, met dus veel zuurstof in de lucht zodat de explosievere renners in het voordeel zijn. Hij staat nu op 1min45 van Valverde, die derde staat. Dat biedt nog perspectieven. In de Dauphiné, zo merkte ploegleider Walter Planckaert op in Vive le Vélo, klom VdB zelfs beter dan Nibali. We hebben nog niet alles gezien. In die Dauphiné reed hij samen in de aanval met Talansky, een samenwerking die goed verliep. "Voor hetzelfde geld was het mij even slecht vergaan als Talansky. Hij staat nu 26ste op 14 minuten," Laat VdB optekenen in De Morgen. En gelijk heeft hij. Hopelijk smeden ze samen nog eens een complot: Talansky voor de dagzege, VdB voor het podium. Zelf is hij ook niet vies van dat idee: "Zonder Contador is het anders koersen. De scherpe aanvalsprikken zijn weg. Als de kans zich aandient en mijn benen zijn terug oké, dan durf ik wel aanvallen. En niet op één kilometer van de finish, maar vroeger. Omdat ik weet dat het moet en het parcours er zich toe leent. Mijn moment komt nog, mijn benen van de Dauphiné kunnen niet weg zijn." En aan benen en rug van VdB, daar heeft Lieven Maesschalk, über-kinestist van de Rode Duivels, dan ook hard aan gewerkt tijdens de rustdag. (DR/Picture: photo news)