Andere sporten

Op de derde wedstrijddag zijn er nog geen records gebroken in de zwemonderdelen. Is het zwembad in de Paris-La Défense Arena te “langzaam”? De werkelijkheid is veel complexer.

Léon Marchand is een UFO. Na twee-en-een-halve dag van zwemevenementen is de Franse zwemmer tot nu toe de enige die in staat is geweest om een wereldrecord te verbreken: zijn eigen (4’2”50), op zondagavond in de 400 m individuele wisselslag, waar hij binnen een paar tienden van kwam (4’2”95). De tijd die King Léon de overwinning bezorgde is ook een van de enige beste wereldprestaties van het jaar, samen met de 52’02 van de Chinees Xu Jiayu in de halve finale van de 100 meter rugslag.

Omdat de zwemsport er de laatste jaren aan gewend is geraakt om opgeschud te worden door records, en er geen groot kampioenschap voorbij gaat zonder dat er een record wordt verbeterd, gingen sommige mensen op jacht naar de oorzaak.

Het is 50 meter lang en bevat 2.500 kubieke meter water: het is het tijdelijke zwembad dat is geïnstalleerd op het terrein van Nanterre. Volgens berichten is het “traag” en dus niet bevorderlijk voor prestaties van wereldklasse.

Mythe of werkelijkheid? Ten eerste is er niets nieuws aan het tijdelijke zwembadmodel, dat zelfs standaard is geworden voor grote zwemwedstrijden, omdat het voorkomt dat er een permanent gebouw moet worden gebouwd dat de rest van de tijd niet wordt gebruikt. En sinds de wereldkampioenschappen van 2009 levert hetzelfde Italiaanse bedrijf (Myrtha Pools) de uitrusting. Met andere woorden, de zwemmers duiken niet in onbekende wateren.

Er is echter één verschil: met een maximale diepte van 2,15 m is het zwembad van Parijs 2024 80 centimeter minder diep dan het zwembad van Tokio 2021, waar vijf wereldrecords werden gebroken. De wetenschap is van mening dat een dieper zwembad de turbulentie aan het oppervlak zou beperken, de opwaartse druk zou verhogen en dus bevorderlijker zou zijn voor het racen tegen de klok.

Maar zwemmers zeggen dat ze gevoelig zijn voor de snelheidsindruk die Alain Bernard, voormalig Olympisch kampioen en wereldrecordhouder 100 m, beschrijft: “Als je 120 km/u op de snelweg rijdt, krijg je niet dezelfde snelheidsindruk als je in een SUV of kart zit.“ Als we de theorie op water toepassen, is de snelheidssensatie (en dus de potentiële psychologische effecten) groter in een ondiep zwembad…

“Soms vinden we het water ook ‘hard’”, vervolgt Bernard, “maar de inzet is zo groot dat we overgevoelig worden.” Denis Auguin, de voormalige coach van de sprinter voordat hij hoofdcoach van Les Bleus werd, verlegt het onderwerp: “De echte reden is dat de zwemmers vijf jaar de tijd hebben gehad om zich voor te bereiden op Tokio en drie jaar op Parijs. Als je daar de toename van internationale wedstrijden (drie wereldkampioenschappen tussendoor, nvdr) en een overvol programma hieraan toevoegt, is er een gebrek aan echte trainingsblokken.“

“Je kunt je voorstellen dat het een optelsom is van verschillende factoren,” zegt Bob Bowman, de coach van Léon Marchand, die sinds het begin van zijn carrière een aantal records aan de kant heeft zien sneuvelen.

“Misschien de diepte van het zwembad, de tijd doorgebracht onderweg naar het zwembad, maar laten we afwachten.“ Is het allemaal, of bijna allemaal, een kwestie van perceptie? Vlak voordat hij aan zijn Spelen begon, vond Marchand het zwembad “snel”. En zoals de Franse sprinter Béryl Gastaldello ons eraan herinnert, “het belangrijkste op de Spelen is om de anderen voor te zijn”.

(Jean-Baptiste Renet/L’Équipe via Tagtik/Pic: L'Equipe)