Wielrennen

Beiden zijn ze renners van de generatie Boonen, maar omdat ze niet uitblonken in het kasseiwerk kozen ze voor het rondewerk. Op het ogenblik dat ze potten hadden moeten breken, deden ze dat helaas niet. Frederik Willems (35) maakte een droomdebuut: hij kon al op 22-jarige leeftijd van start bij Mapei - Quickstep. Maar pas vijf jaar later, toen hij voor Vlaanderen T-Interim reed bij Walter Planckaert liet hij van zich horen: hij won een rit en het eindklassement van de Ster van Bessèges en ook nog een rit in de Tour of Britain. Dat leverde hem een transfer op naar het Italiaanse Liquigas. In Italiaanse loondienst won hij het eindklassement van de Driedaagse van De Panne. Willems beleefde er zijn mooiste jaren en reed er alle grote ronden, zonder echter potten te breken. In de Ronde van Frankrijk was hij dichtbij ritwinst in Compiègne, maar werd in de slotkilometer nog ingehaald door Fabian Cancellara. Na Liquigas volgden vier stillere jaren bij Lotto, waarin hij in dienst reed voor VdB en Greipel. Dat wordt nu verzilverd met een taak als ploegleider bij Lotto-Soudal. Een soortgelijke carrière kende ook Jurgen Van Goolen (34, foto), vaak opgehemeld door José De Cauwer als "droomknecht-met-veel-meer-in-zijn-mars." Van Goolen werd bij de jeugd een grote toekomst toegedicht. Hij werd zondermeer aangezien als de evenknie van Tom Boonen. Hij werd Belgisch Kampioen bij de beloften en won Luik-Bastenaken-Luik U23. Na een start bij Domo-Farm Frites kon Van Goolen naar Discovery Channel onder Johan Bruyneel. Ongetwijfeld liep hij enkele grote prijzen mis door de misbruiken in het peloton: hij miste ondermeer de bergtrui in de Vuelta waarin hij enkel de in opspraak gekomen Rus Denis Menchov moest laten voorgaan. In 2008 verhuisde hij naar CSC. In die kleuren werd hij 16de in het eindklassement van de Vuelta. Met Veranda's Willems won hij in 2011 een rit in de Route du Sud. Een veel te magere oogst voor een toprenner die vaak last had van aanslepende blessures. (DR/Picture: photo news)