Mobiliteit

Bij een ongeval met een quad begin augustus in Rhodos liet Bart (53) uit Sint-Katelijne-Waver het leven. Zijn vriendin, die mee op vakantie was, doet haar verhaal over de gebrekkige hulpverlening op het Griekse eiland. “Wat we daar meemaakten, was hallucinant”, getuigt de 54-jarige Betty Vandekerckhove uit Assent (Bekkevoort).

Remmen blokkeerden
"Na een ongeluk met de quad waarbij duidelijk de remmen blokkeerden en we van de quad gekatapulteerd werden, lagen mijn partner en ik op de geasfalteerde weg. Binnen een paar minuten hadden we hulp van een Griek die gestopt is en de ziekenwagen heeft gebeld en een Nederlandse huisdokter (toerist). We hebben minstens 45 minuten moeten wachten op de ziekenwagen."

Wat het Belgische koppel vervolgens meemaakte, tart alle verbeelding. "In de ziekenwagen hebben ze NIETS ondernomen om Bart, mijn partner, te stabiliseren. Hij was continu aan het roepen van de pijn. Ik vroeg om pijnstiller: hadden ze niet. Ik vroeg om ijs: hadden ze niet. Wanneer Bart overgaf, stopten ze de wagen. Weliswaar niet voor Bart, maar om de armen en handen te wassen van de ambulancier", doet Betty haar relaas over deze traumatische gebeurtenis.

Nachtmerrie gaat verder in ziekenhuis
"In het hospitaal toegekomen: regelrechte horror van incompetente artsen, roepende verplegers, lachende en tierende dokters die 1 minuut bezig geweest zijn met Bart, om hem dan weg te rijden naar een andere zaal. Nog geen 5 minuten later kwamen ze terug al lachend en tierend, om me dan te melden dat Bart overleden was." De dokters vertelden haar dat ze naar haar hotel kon gaan. Maar de Belgische verkeerde uiteraard volledig in shock.

Na lang aandringen kon Betty zelf uiteindelijk toch een nacht in het ziekenhuis blijven, maar daar deed ze geen oog dicht. "Ik ben meteen begonnen met de familie van Bart op de hoogte te brengen en de ambassade en verzekering te contacteren.” In dat ziekenhuis werd er nauwelijks naar haar omgekeken en kreeg ze amper verzorging.

“Er werd een infuus gestoken, maar ik kreeg geen uitleg. De verplegers negeerden me gewoon. ‘s Ochtends was ik het zat. Met bebloede kleding en met een zak vol bebloede handdoeken ben ik weggegaan. Onderweg was ik een schoen verloren. Van één van de dokters kreeg ik een plastic overschoentje. Het was tekenend voor de schrijnende situatie in het ziekenhuis. Ik kreeg totaal geen assistentie, zelfs geen rolstoel.”

Betty wil toeristen dan ook waarschuwen voor deze hallucinante praktijken waar zij mee geconfronteerd werd op Rhodos. “Al is er maar één iemand die door dit verhaal gaat nadenken over de plek waar hij op vakantie gaat, dan is ons leed niet helemaal zinloos geweest. We gaan Bart er niet mee terugkrijgen, maar hopelijk kunnen we er anderen wel mee helpen.”

(Skwadra by Tagtik/Illustration picture: Unsplash)