'Te moeilijk voor Boonen': het circuit van Mendrisio
"Een meedogenloos parcours," horen we hier. "Als een stukje Luik-Bastenaken-Luik," horen we daar. De twee nijdige hellingen en het feit dat ze heel snel terugkomen omdat het parcours vrij kort is (13,8 km), maakt volgens topfavoriet Damiano Cunego dat zelfs spurters van het kaliber Freire en Boonen beter thuis blijven. De 2 klimmetjes komen 19 keer terug, dat is geen sinecure. "Het zijn nijdige hellingen en de afdalingen snijden u de adem af. Het had echt iets voor mij geweest. Magnifiek profiel en een hoge moeilijkheidsgraad. Er is geen enkel moment om van de inspanningen te bekomen," aldus Eddy Merckx die zelf wereldkampioen werd te Mendrisio op een verschillend parcours. De Torrazza di Novazzano, die er toen wel bij was, loopt 1,8 kilometer lang omhoog met een eerste deel dat een gemiddelde hellingsgraad heeft van 10%. Daar kan een klimmer zijn voordeel mee doen, ook al ligt de top nog op 2,5 km van de aankomst. Punchers (en dan denken we aan Philippe Gilbert) kunnen op de eerste helling (de Acqua Fresca) goed uit de verf komen: hier stijgen we maar 780 meter met een helling van iets meer dan 10%. Dan volgt een technische afdaling van 4,5 km. Maar goed, hoevelen hebben er niet beweerd dat Museeuw compleet kansloos was in 1996? (DR/Picture: photo news)
