Wielrennen

Zoals we nog vaker zullen zien in deze 102de Ronde van Frankrijk zit het venijn in de staart. Wat nog niet wil zeggen dat de rest van de etappe gemakkelijk is. Hoewel het profiel onderweg slechts één bult van 4de categorie bevat, krijgt het peloton in de tweede helft van de etappe te maken krijgen met een flink glooiend parcours. De Col du Mont Bel-Air komt na 99,5 kilometer. De klim is kort maar relatief steil: 1,5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,7 procent. Mochten de eventuele vluchters op dat moment nog niet teveel voorsprong hebben op de hoofdmacht, dan zou deze beklimming een mooie springplank kunnen zijn voor mindere goden die op de Mûr geen kans maken. De totale afstand die de renners vandaag moeten overbruggen, bedraagt 181,5 kilometer. Op het eind wacht dan de tweede muur van deze Tour: 2 kilometer aan gemiddeld 6,9 procent. Maar de ene "Mur" is de andere niet. De Mur de Bretagne kent zijn steilste gedeelte in het begin. Het einde is een soort van vals plat. Nog meer dan in Hoei is het geboden zijn pijlen niet te vroeg te verschieten. Sagan maakt hier een kans, Greipel zeker niet, dat betekent dat het groen bijna zeker van schouders wisselt. Maar net als in Hoei zullen ook klassementsrenners als Rodriguez, Froome, Nibali en Contador hun kans ruiken en proberen winst en bonificaties mee te grissen. Terug naar de editie van 2011. In een van zijn begenadigde momenten gaat Van den Broeck aan op zowat 1 kilometer van de meet. Hij slaagt erin op de Muur een gat van zowat 50 meter te slaan. Maar wat gebeurt er? Philippe Gilbert, toen nog zijn ploegmaat bij Lotto, rijdt het gat zo goed als dicht, waarna Evans en Contador makkelijk overnemen. Evans haalt het met twee banddiktes, hoewel Contador denkt dat hij gewonnen heeft. Evans zou die Tour winnen en bij Lotto was het ruzie. Normaal. Gilbert hypothekeerde niet alleen de kansen van Van den Broeck maar ook zijn eigen kansen door dat gat dicht te rijden. (DR/Picture: photo news)